perşembe gecesi tıkanmayı izledim. güzel bi film ama biraz da alındım çünkü çok bariz ilerleyen senaryoda sonu tahmin edememem kendimi aptal gibi hissetmeme sebep oldu. sonrasında kafama hayatı boyunca A alan bir öğrencinin mezun olmadan önceki son sınavından B- (bi maynıs)gibi
-kendince- kötü bi not alması onu delirtir mi? sorusu takıldı. Bu vasat bir öğrenciye mümkün değilmiş gibi geliyor ama hazırlıkta İngilizce quizinden arkadaşım 98 aldı diye hüngür hüngür ağlamıştı. Ben de 90 aldığım için sırıtıyodum o anda. Hayat bize bazı misyonlar belirlemiş gibi hissettim bi an. Sanki onun pek dışına çıkılmıyor, sanki özgürlük insanların politik hazlarını tatmin etmek için varolan bi nane.

cuma da 2012'yi izledim. ilk yarının bibuçuk saat sürmesi yıprattı beni bi de mayalardan hiç bahsetmemeleri. 3 saat sinemada geçirilecek bi süre değil bunu da anladım. film arasında evimi özledim. klişeleriny anında bikaç orjinal fikir vardı ama 2012'yi full hd evde izlemekçok akıllıca olurmuş.